သတိထားမိတာက သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘယ္ပြဲေတာ္အခမ္းအနားမဆို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းထဲက ေဗာဓိေညာင္ပင္မွာ က်င္းပျခင္းပင္။ ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းျပဳျပီး မူးရူးေပ်ာ္ပါးေနသည္ကို မေတြ႕ရဖူး။
မူးယစ္ေသစာမ်ားကိုလည္း အခြန္စည္းက်ပ္ကာ ေတာ္ရံုလူ ၀ယ္မေသာက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားပါတယ္။ က်န္းမာေရး၀န္ေဆာင္မႈကလဲ အခမဲ့ပါတဲ့။ ေဆးရံုတက္ဗိုက္ခြဲဖူးသည့္ ျမန္မာတေယာက္က ေျပာျပပါတယ္။ အဲ... ခြ်င္းခ်က္အေနနဲ႔ေတာ့ အရက္ေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ေရာဂါ၊ အရက္ေသာက္သူေတြကိုေတာ့ အခေၾကးေငြေပးမွ ကုေပးပါသတဲ့။ က်န္တဲ့လူနာမွန္သမွ် အခမဲ့က်န္းမာေရး ၀န္ေဆာင္မႈစနစ္ပါ။ မည္သည့္အခမ္းအနားပင္ျဖစ္ျဖစ္ လက္အုပ္ေလးတခ်ီခ်ီႏွင့္ ျမင္ေတြ႕ရသည္မွာ က်က္သေရမဂၤလာတပါးပင္။ ၀ိသာခပူဇာေဒး နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် သီရိလကၤာႏိုင္ငံတ၀ွန္း ရပ္ကြက္တိုင္း၊ ေက်ာင္းတိုင္းမွာ တရားအသံမ်ားေ၀စည္ေနတာ ေတြ႕ရေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာတရားျမတ္ႏိုးကို အရမ္းေလးစားအားက်မိပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ နမူနာယူစရာျဖစ္ရပ္ေလးတခုကို ေျပာျပမယ္။ သူငယ္ခ်င္းဦးဇင္းတပါး နယ္ဖက္ ဘုရားဖူးထြက္ေတာ့ တည္းခိုးခန္းမွာ တည္းရပါတယ္။ တည္းခိုခန္းပိုင္ရွင္က ဗုဒဘာသာပါ။ စကားအေတာ္အတန္ေျပာဆို မိတ္ဆက္ျပီးေတာ့ သူက မုတ္ဆိတ္ေမြးပရဗြနဲ႔မို႔ ငါတို႔ႏိုင္ငံမွာ မင္းလို မုတ္ဆိတ္ေမြး ပရဗြထားရင္ တျခားဘာသာ၀င္တမ်ိဳးလို႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္ ေျပာလိုက္ေတာ့ သူက ရွက္ရြံ႕တဲ့ဟန္နဲ႔ အခန္းအျပင္ထြက္သြားပါသတဲ့။ တေအာင့္ၾကာ ျပန္၀င္လာေတာ့ မုတ္ဆိတ္ေမႊးေတြ အကုန္ေျပာင္ရွင္းေနတာကို ျပပါသတဲ့။ ကဲ ဗုဒဘာသာနဲ႔ တူျပီလားလို႔ ေမးပါသတဲ့။ သူတို႔က ဗုဒဘာသာနဲ႔ မတူရင္ အျမတ္တႏိုးေမြးထားတဲ့ မုတ္ဆိတ္ေမႊးလဲ ခ်က္ျခင္းျဖတ္ပစ္ရဲပါ
သတဲ့။သူရဲ႕ ရယ္စရာဇာတ္လမ္းေလးက ၾကားရသူကို အေတြးပြါးေစပါတယ္။
လို ဘုရားရုပ္ပံုေတာ္ပါ မ႑ာပ္အၾကီးၾကီးေတြကို သာသနာ့အလံမ်ား ၀န္းရံလို႔ ေနရာအႏွံ႕မွာ ေတြ႕ေနရပါ
တယ္။ ေဒသခံမ်ား ေျပာျပတာကေတာ့ ဒီမ႑ာပ္ေတြဟာ ၀ိသာပူဇာေန႔က်ရင္ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ဖို႔ အျပိဳင္အဆိုင္
ေဆာက္လုပ္ေနၾကတာတဲ့။ အဲဒီေန႔က်ရင္ မ႑ာပ္တိုင္းက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ဇာတ္ေတာ္ေတြကို ကျပေဖ်ာ္ေျဖလို႔ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ ျပိဳင္ပြဲ၀င္ၾကပါသတဲ့။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ပြဲေပ်ာ္ရႊင္ပြဲဆိုေပမဲ့
အႏွစ္ရွိေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့အေလ့က အတုယူစရာပါ။ ၀ိသာခပူဇာေဒးေန႔ေရာက္မွ ဓာတ္ပံုေတြလွည့္ရိုက္
ျပီး တင္ေပးပါအံုးမယ္။
ဒီ ဘာသာေရးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ Sunday School ေအာင္ျမင္ထားတဲ့ လက္မွတ္ရွိမွလဲ အလုပ္ခြင္၀င္ေရာက္တဲ့အခါ အလုပ္အကိုင္ေကာင္းမ်ား ေပးတတ္ေၾကာင္း သိရပါတယ္။ ဒီလက္မွတ္ရရွိဖို႔အတြက္ ေက်ာင္းတက္စဥ္မွာ သီရိလကၤာေက်ာင္းသားတိုင္း ၾကိဳးစားၾကရပါတယ္။ လူငယ္မ်ားနဲ႔ ဘာသာေရးအသိ မေ၀းကြာေစဖို႔ သီရိလကၤာအစိုးရရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တရပ္ပါ။ နမူနာယူစရာပါပဲ့။ တခ်ိဳ႕ေသာ ျမန္မာဗုဒဘာသာအမည္ခံမ်ားလို အသက္သံုးဆယ္ေက်ာ္သည္အထိ နေမာ တႆကို မပီတပီရြတ္ဖတ္သည္မ်ိဳးကို မေတြ႕ရ။ အသက္ၾကီးလာသည့္အခါ ဆန္းေဒးစကူး
က ေပးလိုက္တဲ့ ဘာသာေရးအသိေတြက သူတို႔အတြက္ ခိုင္မာတဲ့ဗုဒဘာသာအျဖစ္ ရပ္တည္ခြင့္ ရရွိေစပါတယ္။ တန္ဖိုးဆိုတာ ျမတ္ႏိုးတတ္သူရဲ႕ ရင္တြင္းက ေပါက္ဖြားလာတာ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ကိုယ့္
ဘာသာအေၾကာင္း ကိုယ္ေကာင္းေကာင္းသိျပီး ျမတ္ႏိုးတတ္ေအာင္ ဗုဒဘာသာတိုင္း ဗုဒစာေပကို အနည္းနဲ႕ အမ်ား သင္ယူထားသင့္ပါတယ္။ အနာဂတ္လူၾကီးေတြျဖစ္လာမဲ့ မိမိတို႔ရဲ႕ သားသမီးမ်ားကိုလဲ
မိမိတို႔လို မျဖစ္ရေလေအာင္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ဗုဒစာေပကို သင္ယူထားေစသင့္ပါတယ္။ ဒါမွလဲ ေနာင္တခ်ိန္ မိဘေခါင္း ေရာက္မလာမွာေလ။
(အေၾကာင္းသိမွ ျမတ္ႏိုးတတ္မယ္။ ျမတ္ႏိုးတတ္မွ တန္ဖိုးထားတတ္လာမယ္)
(ဗုဒဘာသာအေၾကာင္း ေရေရရာရာဂဃနဏမသိဘဲ ဘာသာေျပာင္းမယ္လို႔ ေနာက္သလိုလို ေျပာင္သလိုလို ေျပာတတ္ေသာ မိသားစုတစုကို ရည္ရြယ္ပါတယ္။)
0 comments:
Post a Comment