ျဗဟၠစိုရ္တရားေလးပါး

ၿဗဟၼစုိရ္ ဆိုတာ ၿဗဟၼစရိယ ဆိုတဲ့ ပါဠကို ပါဠိသက္ ေ၀ါဟာရအၿဖစ္နဲ႔ ၿမန္မာမႈၿပဳထားတာပါ။ ၿမင့္ၿမတ္ေသာအက်င့္ လို႔ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။

ၿဗဟၼစိုရ္ ေလးပါး
ေမတၱာ – သူတစ္ပါးေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားေသာ သေဘာ၊
ကရုဏာ – သူတစ္ပါးဆိုးက်ိဳးကို ဖယ္ရွားေပးခ်င္တဲ့ သေဘာ၊
မုဒိတာ – သူတစ္ပါးေကာင္းစားေနတာကို ၀မ္းေၿမာက္တဲ့ သေဘာ၊
ဥေပကၡာ – သူတစ္ပါးရဲ႕ ေကာင္းက်ိဳး ဆိုးက်ိဳးဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ေကာင္းကံ ဆိုးကံအေပၚမွာပဲ မူတည္တယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ၿခင္တဲ့သေဘာ။

စိတ္ေနစိတ္ထား ၿမင့္ၿမတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း အက်င့္တရားေလးပါးကို အစြမ္းရွိသမွ် လက္ကိုင္ထားက်င့္သံုးၾကပါတယ္။

ေမတၱာၿဗဟၼစိုရ္ က်င့္သံုးတဲ့သူဟာ -
ကိုယ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးေကာင္းက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ေပး၊
ႏႈတ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးေကာင္းက်ိဳးၿဖစ္မယ့္စကား သူတစ္ပါး စိတ္ခ်မ္းသာမယ့္စကား ေၿပာဆိုေပး၊
စိတ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးေကာင္းက်ိဳးရေစေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါး စိတ္ခ်မ္းသာေစေၾကာင္း ဆုေတာင္ေမတၱာပို႔သေပးရပါတယ္။
ကာယကံေမတၱာ၊ ၀စီကံေမတၱာ၊ မေနာကံေမတၱာ ဆိုတဲ့ ေမတၱာသံုးမ်ိဳးလံုးၿပည့္စံုမွ ေမတၱာၿဗဟၼစိုရ္က်င့္သံုးရာ ေရာက္ပါတယ္။

ကရုဏာၿဗဟၼစိုရ္ က်င့္သံုးတဲ့သူဟာ -
ကိုယ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးဒုကၡလြတ္ေအာင္ ေၿဖရွင္းေစာင့္ေရွာက္ေပး၊
ႏႈတ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးဒုကၡလြတ္ေအာင္ ေၿဖရွင္းေစာင့္ေရွာက္ေပး၊
စိတ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးဒုကၡလြတ္ေစေၾကာင္း ဆုေတာင္ကရုဏာပို႔သေပးရပါတယ္။
ကာယကံကရုဏာ ၀စီကံကရုဏာ၊ မေနာကံကရုဏာ ဆိုတဲ့ ကရုဏာသံုးမ်ိဳးလံုးၿပည့္စံုမွ ကရုဏာၿဗဟၼစိုရ္က်င့္သံုးရာ ေရာက္ပါတယ္။

မုဒိတာၿဗဟၼစိုရ္ က်င့္သံုးတဲ့သူဟာ -
ကိုယ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးၾကီးပြားသည္ထက္ ၾကီးပြားေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပး၊
ႏႈတ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးၾကီးပြားသည္ထက္ ၾကီးပြားေအာင္ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပး၊
စိတ္နဲ႔လည္း သူတစ္ပါးၾကီးပြားသည္ထက္ ၾကီးပြားေစေၾကာင္း ဆုေတာင္မုဒိတာ ပို႔သေပးရပါတယ္။
ကာယကံမုဒိတာ ၀စီကံမုဒိတာ၊ မေနာကံမုဒိတာ ဆိုတဲ့ မုဒိတာသံုးမ်ိဳးလံုးၿပည့္စံုမွ မုဒိတာၿဗဟၼစိုရ္က်င့္သံုးရာ ေရာက္ပါတယ္။

တခါတရံမွာ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာနဲ႔ ဘယ္လိုမွအကူအညီေပးလို႔ မရေတာ့တဲ့ကိစၥမ်ိဳးေတြ၊ အၿဖစ္အပ်က္မ်ိဳးေတြ ၾကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ ကိုယ္၊ ႏႈတ္၊ စိတ္နဲ႔ ဘာမွအကူအညီေပးမေနေတာ့ဘဲ ကံတရားအတိုင္းပါပဲ။ ကံစီမံသလို ၿဖစ္ရတာပါပဲ။ သူအခါၿဖစ္ရတာ သူ႔ရဲ႕ကံတရားေၾကာင့္ပဲ လို႔ ကံ ကံရဲ႕အက်ိဳးကို ႏွလံုးသြင္းဆင္ၿခင္ၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေအာင္ ေနတတ္ရပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ဥေပကၡာၿဗဟၼစိုရ္ကို က်င့္သံုးရာ ေရာက္ပါတယ္။

ေမတၱာပဲ ပြားပြား၊
ကရုဏာပဲ ပြားပြား၊
မုဒိတာပဲ ပြားပြား၊
ဥေပကၡာနဲ႔ တဲြပြားမွ ၿပည့္စံုႏိုင္ပါတယ္။

ဥေပကၡာမပါတဲ့ ေမတၱာ၊
ဥေပကၡာမပါတဲ့ ကရုဏာ၊
ဥေပကၡာမပါတဲ့ မုဒိတာဟာ စစ္မွန္ၿပည့္၀တဲ့ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈကို မေပးဘဲ လမ္းေၾကာင္းေကြ႔ေကာက္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။

ေမတၱာထားရာ ေမတၱာပြားရာမွာ ဥေပကၡာမပါရင္ ေမတၱာဟာ ရာဂဘက္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။
ကရုဏာထားရာ ကရုဏာပြားရာမွာ ဥေပကၡာမပါရင္ ကရုဏာ ဟာ ေဒါသဘက္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။
မုဒိတာထားရာ မုဒိတာပြားရာမွာ ဥေပကၡာမပါရင္ မုဒိတာဟာ မာနဘက္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္ပါတယ္။

အစြန္းေရာက္သြားတဲ့ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာဟာ ကာယကံရွင္ကို ၿငိမ္းေအးခ်မ္းေၿမ႕မႈေတြ မေပးဘဲ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ေသာက၊ ၀မ္းနည္းပူေဆြး ငုိေၾကြးမႈ ပရိေဒ၀၊ ကိုယ္ဆင္းရဲမႈ ဒုကၡ၊ စိတ္ဆင္းရဲမႈ ေဒါမနႆ၊ အၿပင္းအထန္ပူပန္မႈ ဥပါယာသေတြပဲ ေပးပါလိမ့္မယ္။

ေမတၱာနဲ႔ ကိုယ္ေကာင္းက်ိဳးရေစခ်င္တိုင္းလည္း သူရတာ မဟုတ္။ သူ႔ကံရွိမွ သူရတာ။
ကရုဏာနဲ႔ ကိုယ္ဆင္းရဲလြတ္ေစခ်င္တိုင္းလည္း သူလြတ္တာ မဟုတ္။ သူကံရွိမွ သူလြတ္တာ။
မုဒိတာနဲ႔ ကုိယ္ခ်မ္းသာ ၿမဲေစခ်င္တိုင္းလည္း သူၿမဲတာ မဟုတ္။ သူ႕ကံရွိမွ သူၿမဲတာလို႔ သူနဲ႔ကံတရား၊ ကံတရားနဲ႔သူ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္ၿပီးလည္ပတ္ေနတာကို အၿမဲဆင္ၿခင္ဉာဏ္သက္၀င္ၿပီး ထာ၀စဥ္ ကံသတိ၊ ကံအသိ ရွိေနမယ္ဆုိရင္ ကိုယ္ၿဖစ္ေစခ်င္တိုင္း ၿဖစ္မလာလို႔ မေက်မနပ္ၿဖစ္ရတာေတြ၊ ၀မ္းနည္းပန္းနည္း စိတ္ဆင္းရဲရတာေတြရွိမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ေမတၱာနဲ႔ “ကူ” ႏိုင္တဲ့ ကိစၥ ကူပါ။
ကရုဏာနဲ႔ “ထူ” ႏိုင္တဲ့ ကိစၥ ထူပါ။
မုဒိတာနဲ႔ “လူ” ႏိုင္တဲ့ ကိစၥ လူပါ။

မကူႏိုင္၊ မထူႏိုင္၊ မလူႏိုင္တဲ့ကိစၥမ်ိဳးေတြ၊
ကူတိုင္းမၿဖစ္
ထူတိုင္း မၿဖစ္
လူတိုင္း မၿဖစ္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြွမွာေတာ့ “ကူ” မေနပါနဲ႔။ “ထူ” မေနပါနဲ႔။ “လူ” မေနပါနဲ႔။

“ကူ”၊ “ထူ” ၊  “လူ” ေနရင္ “ပူ” ရံု ၊ “ငူ” ရံု၊ “ဆူ” ရံု၊ “ညဴ” ရံု ပဲ ရွိပါလိမ့္မယ္။  သူ႕ထိုက္နဲ႔ သူ႔ကံပဲလို႔ ကံတရားဘက္ကိုပဲ မ်က္ႏွာ “မူ” ေနလိုက္ပါေတာ့။

သတၱ၀ါေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဥစၥာဟာ ကံတရားပဲ။
ေကာင္းကံ ၿပဳခဲ့ရင္ ေကာင္းက်ိဳးရမယ္။ ဆိုးကံၿပဳခဲ့ရင္ ဆိုးက်ိဳးရမယ္။
ေကာင္းကံ ေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳး စံစားရမယ္။
ဆိုးကံေၾကာင့္ ဆိုးက်ိဳး ခံစားရမယ္။

ကံ သာ အမိ၊
ကံ သာ အဖ၊
ကံ သာ မိတ္ေဆြ၊
ကံ သာ ေဆြမ်ိဳး လို႔
ကံနဲ႔ သတၱ၀ါ၊
သတၱ၀ါနဲ႔ ကံ မကဲြမၿပား တစ္သားတည္း ၿဖစ္ေနတာကို အၿမဲမၿပတ္ သံုးသပ္ဆင္ၿခင္ေနတာဟာ ၿဗဟၼစိုရ္ဥေပကၡာကို ပြားမ်ားေနတာပါပဲ။

ၿဗဟၼစိုရ္ဥေပကၡာ ပြားမ်ားၿခင္းေၾကာင့္
အကုသုိလ္ကံေတြကို ေရွာင္ၾကဥ္ခ်င္တဲ့စိတ္၊
ကုသုိလ္ကံေတြကို ၿပဳလုပ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ ထက္သန္လာပါတယ္။

ထက္သန္လာတဲ့အတိုင္းလည္း ေရွာင္ၾကဥ္ၿဖစ္၊ ၿပဳလုပ္ၿဖစ္လို႔ အကုသုိလ္ကံေတြနည္းပါးၿပီး ကုသုိလ္ကံေတြ တုိးပြားလာပါတယ္။
ကိုယ္ခံစားခြင့္မရွိတဲ့ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာေတြကို ခံစားခ်င္တဲ့စိတ္လည္း ဆိတ္သုဥ္းသြားပါတယ္။ ကုိယ္မရႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနတာမ်ိဳးလည္း ကင္းရွင္းသြားပါတယ္။ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕အဆင္မေၿပမႈ၊ ကိုယ့္အသိုင္းအ၀ိုင္းရဲ႕အဆင္မေခ်ာမႈေတြနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳလာတဲံအခါမွာလည္း စိတ္ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္ေအာင္ ေနထိုင္ႏိုင္လာပါတယ္။ အေကာင္းအဆိုး ဘယ္ေလာကဓံမ်ိဳးကို မဆို အၿပံဳးမပ်က္ ခံႏိုင္ရည္ရွိလာပါတယ္။

အညြန္း – အရွင္ဆႏၵာဓိက ေရးသားေတာ္မူေသာ ၿမင့္ၿမတ္ေသာဥေပကၡာ လက္ကမ္းစာအုပ္။ ေမတၱာရိပ္ဘေလာ့။